Actualizándonos… 17 abril, 2014

Levamos tempo parados no blog, o que nos imposibilita mostrar o que se vai facendo e desfacendo no tempo, o cal non quere decir que a cousa non avance no traballo. Foron moitas cousas as que mudaron dun tempo a esta parte, así que intentaremos facer un breve resumen a continuación.

Primeiramente, formalizouse definitivamente e nas últimas semanas a creación e alta da sociedade como «A MeixoEira Sociedade Cooperativa Galega», o que nos permite decir que xa somos traballadores de pleno dereito, e nos posibilita e abre o camiño de cara a afrontar novos proxectos, algúns dos cales xa están en marcha. Poñamos como exemplo os primeiros contactos coa Asociación de Veciños de Tirán, de cara á recuperación da festa/romería, vai tempo perdida nesta parroquia, de San Xoán; ou a creación dunha páxina web, aínda en construción (http://ameixoeira.es), que esperemos conte cunha tenda on-line que nos permita manexar e administrar os pedidos con máis eficacia, á vez que facilita o contacto e a compra dos nosos clientes.

No relativo ó traballo, iremos por partes e resumindo un pouco o que se foi facendo ata o momento:

Comezando pola horta, e tras un inverno moi adverso, cheo de auga e temporais, comezamos a reorientala no mes de febreiro, e pouco a pouco. Decidimos utilizar coberturas plásticas para evitar a inversión excesiva de tempo nos traballos de mantemento, así como dotar a cada bancal dunha liña máis de rego por goteo para que este se localice mellor e sexa máis efectivo, con menor pérdida deste rescurso.

19 de febreiro… así se presentaba…

19 de febreiro… arado, rastrillado e a formar…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

17 de marzo… rematada a primeira, comezamos a segunda…

18 de marzo… rastrillado e segunda reforma…

26 de marzo… rematada a horta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Todo este proceso levou o seu tempo porque, segundo o día, a climatoloxía e outros factores, foise compaxinando con outras tantas actividades e traballos segundo aparecían. No caso do invernadoiro, éste foi máis sinxelo de reformar e acomodar o sistema de coberteras e de replantar sen parón durante este inverno; fixeronse sementeiras de cara a adiantar as plantacións e probamos algunhas plantas e variedades, e a súa resposta e manexo no interior.

12 de decembro… comézase a reforma.

19 de decembro… comezando sembras e plantacións.

19 de marzo… repolos abertos.

19 de marzo… fabas.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19 de marzo… vista xeral.

19 de marzo… fabas.

19 de marzo… repolos abertos.

26 de marzo… probando coas cenorias.

26 de marzo… allos e cebolas.

17 de abril… vista xeral, parte dereita.

17 de abril… vista xeral, parte esquerda.

Pepinillos.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Espárragos.

Tomates.

Semilleros: leituga, pemento, xudia…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reformáronse as cuadras das cabras en todo este tempo, entablillandose o chan, de forma que éstas estuveran sempre illadas da humidade e estuveran máis cómodas; dispuxéronse comederos cerrados para que o aproveitamento da herba fora maior, e incorporáronse outros dispensadores individuais para alimentos sólidos; construíronse 3 parideiras individuais tamén, máis pequenas, de cara a poder telas estabuladas en caso de partos ou necesidade.

Tamén se instalou un galiñeiro na zona do frutedo, construido con palets, como non podia ser doutra forma, e delimitouse a zona con alambrada, de forma que as galiñas estuveran controladas. Comezamos con 9 galiñas a modo de proba, e temos neste momento outras tantas á espera de ser introducidas nos próximos días, máis unha ducia de pitos aínda medrando para incorporarse nun futuro próximo. Resta todavía facer un segundo galiñeiro na zona dos cítricos, co que se prevé comezar proximamente.

Aproveitamos tamén o pouco tempo bo que tuvemos durante o inverno para facer as podas de limpeza, formación e mantemento dos frutais, moitos deles moi tocados pola maleza que os cubriu no seu momento… non esperamos ter este ano moita fruta, pero si que recuperen a vida e a forza de cara ós vindeiros…

21 de febreiro… maceiras formadas.

27 de febreiro… remáchase a cuadra.

06 de marzo… constrúese o galiñeiro.

18 de marzo… podas no frutedo.

09 de abril… redultados nunha das pereiras.

09 de abril… as 9 compañeiras.

17 de abril… vista do cierre.

17 de abril… vista do frutedo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

No caso da incorporación de outros cultivos, como é o caso dos espárragos, a fresa, a framboesa ou as alcachofas, comezouse e rematouse  parte da implantación das dúas primeiras, á espera de facelo propio coa framboesa nos próximos dias e as alcachofas posteriormente.

Para os espárragos decidiuse probar a súa adaptabilidade a esta zona coa inversión en 200m2, por ser un cultivo pouco dado ou traballado nesta zona, e necesitar dous anos para o seu aproveitamento. Así, desbrozouse e desmontouse unha zona de viña xa perdida para este fin, arouse e fresouse, para limparse e allanarse antes de proceder á plantación das garras.

As fresas implantáronse nos cadrados anexos ó invernadoiro, previa limpeza e instalación de acolchado con plástico. Pretendemos implantar nesta zona tamén as framboesas.

21 de febreiro… desmóntase a viña.

09 de abril… árase e fresase a zona.

12 de abril… aparecen os primeiros…

12 de abril… espárrago verde.

17 de abril… preparados os cadros.

17 de abril… vista xeral das fresas.

17 de abril… comeza a floración.

Antes de que chegue o inverno 21 diciembre, 2013

Minifalda, a sorpresa de primeira hora da mañán.

Mafalda e Minifalda.

Isto foi o que nos atopamos onte a primeira hora da mañán, recien chegados ó traballo e sen esperalo para nada.

Somos novos nisto de ter cabras, non é algo fácil de levar, ainda que si divertido en muitos momentos; como todo, é algo do que imos aprendendo co tempo, coas experiencias que vivimos con elas, do que observamos e do que nos din ou contan por ahi… desde logo contábamos con ter algún día unha cabra parida coa súa cria, mais ésta era a última da que esperaríamos iso. E foi onte, último dia de outono, cando Mafalda decidiuse a regalarnos esta nova experiencia.

Silva.

Mais non rematou o día ahí! Pois un compañeiro atopaba xa a medio dia de onte, pasando pola Ameixoada e no medio dunha silveira, á cadela que hoxe chamamos por ese motivo «Silva».

Esta pequena foi tirada alí por alguén que pretendía desfacerse dela. Non chegou alí por casualidade, alguén a tirou no interior para que non puidera sair, para non ter que ocuparse dela, pois hubo que facer sitio para conseguir chegar a ela e sacala… todos conocemos prácticas tan comúns por estos lares para desfacerse de camadas de cans ou gatos, como enterralos ou afogalos, sin embargo, é a primeira vez que vemos algo así para desfacerse dun animal.

Son estas pequenas cousas, as que esperas ou te sorprenden, as que nos dan cada día máis ganas de continuar con este proxecto, de tirar para adiante por nós mesmos, facendo algo propio e diferente! 😉

Construíndo As Cuadras V 19 diciembre, 2013

Portas rematadas.

Detalle da principal: dúas follas.

 

Rematadas por fin as portas, o principal está feito!

Puidemos comprobar o funcionamento ó longo desta semana pasada, i é un alivio poder abrir as cuadras e deixalas sair un rato a pasear, sin ter conta delas en todo momento por o que poidan facer… ou desfacer máis ben!

Construíndo as cuadras IV 3 diciembre, 2013

Dispoñendo o segundo tramo.

Cercado e tensado.

 

A alambrada xa montada e tensada, sólo restan catro detalles por pulir, construir e montalas portas e listo!! Sin tempo non era!!

Montaremos dúas, unha máis ancha e cercana á cuadra, que permita a entrada do tractor si fóra necesario; e unha segunda máis estreita ó fondo, pasados os chopos, coa idea de ampliala cerca nun futuro, e que permita o paso dos animais dunha zona a outra.

Construíndo as cuadras III 29 noviembre, 2013

Dúas semanas levamos xa centrados nas cabras e na súa parcela… tras a construción do cobertizo, que finalmente funciona ás mil maravillas, sen goteras nin problemas de estabilidade; centrámonos agora no que resta, a formación de divisións no interior que nos faciliten o traballo e nos permitan xogar coas situacións que se poidan dar, e os detalles pertinentes de remendos, comederos, etc…

Decidimos facer, unha vez máis reciclando palés, catro divisións no seu interior; unha para o macho, máis reforzado pola súa tendencia a trucar con todo; dúas pequenas no centro como posibles parideiras, dónde poder ter cabras separadas cos seus futuros cabritos; e unha máis amplia para o resto do rebaño.

Apuntalando as divisións.

Rematado: portas e comederos.

A outra banda.

 

Levantando o perímetro.

 

Rematado o posteado.

 

Os comederos fixémolos no fondo, a todo o largo, aproveitando neste caso alambres de desmontar viñas vellas e caidas; feitos de forma que a comida lles quede elevada e coman directamente sen pisala, xa que son moi finas con esos detalles e tenden a estragala con moita facilidade.

 

Comezamos e rematamos tamén cos postes para o cierre, igual que co cable dos comederos, os postes veñen de aproveitar viñas vellas e caídas; sen duda o traballo máis duro que nos tocou ata o momento.

 

Resta solamente retirar o que queda do chopo apeado, colocar os contrafortes, alambrar e colocala porta… e entretanto, solo a nós se nos ocurre amplialo rebaño!!

Construíndo as cuadras II 22 octubre, 2013

Primera sesión.

Segunda sesión.

Terceira sesión.

Terceira…

Cuarta sesión.

Quinta sesión.

Rematamos!

Ante todo, mínimo gasto e máxima utilidade foi a idea. Así, fomos levantando día a día a cuadra, que personalmente nunca pensei que chegaría a quedar tan firme; a proba está en que soportou os primeiros temporais cun vento xa importante, que chegaron días máis tarde, xusto co remate da cuadra.

Solo queda ahora o interior, que se irá formando e dividindo segundo as necesidades do momento, tamén con palés e material reciclado.

Polo menos, as cabras xa durmen en seco… solo falta vallalas.

Construíndo as cuadras I 28 septiembre, 2013

Entramos de cheo no outono polo que se ve, amenazan chuvas de volta que xa se botaban de menos. Con varios traballos rematados, comezamos cun dos máis importantes e duros, como é a construción dunha cuadra, neste caso destinada ás cabras.

Dado que ata o momento as escasas chuvas que tuvemos duraban apenas unhas horas, e as temperaturas eran de verán, os animais puideron pasalas o raso, e máis que un castigo foron un respiro para eles. Éstas pola contra, fanse máis serias, coa baixada dos termómetros e con toda unha semana por diante, polo que decidimos subilas para casa e resguardalas uns días ata ter polo menos un lugar seco donde metelas.

Vista xeral da obra.

Terminada a estrutura.

Tras decidir cal sería o mellor lugar para ubicalas, que neste caso sería pegada ó muro baixo da finca polo resguardo dos ventos, atopamos o primeiro problema a resolver, a necesidade de apear un dos chopos cercanos que ten risco de caida a corto/medio plazo. Atópase inclinado sobre o muro exterior, e á vez, sobre o que será o lugar que ocuparán os animais, a maiores de ter unha pudrición importante desde a base ata máis da metade da súa altura, polo que decidimos non correr riscos futuros.

Proxectamos unha cuadra amplia, de 6×3 m. e de 2,5m. de alto, que fixemos con madeira reciclada (o que non lle vale ó mundo aproveitamolo nós)… solo queda resolver como tapar teito e paredes…

Rematando a horta 26 septiembre, 2013

Por problemas técnicos tuvemos un parón co blog, pero pola contra o traballo non cesou.

Rematamos de desbrozar casi a totalidade da finca, e de formar o que será por ahora a totalidade da horta no exterior. Agora solo queda comezar de volta coa plantación para este inverno.

Fresado e rastrillado.

Marcado dos bancales.

Abonado segundo o fin productivo.

Levantando os bancales.

Finalizada a montaxe do riego.

 

 

A primeira sidra 9 septiembre, 2013

Unha parte da colleitade mazán.

Limpando 120Kgs. de mazán.

Triturando a mazán (non sei que nome ten esta máquina).

Mazán triturada.

Coas maceiras cargadas de fruto, decidimos experimentar cunha nova forma de aproveitamento que non fose a típica mazán o forno ou as empanadas.

Así, puxémonos un día para a colleita de toda aquela que xa estaba no chan, e aquela madura que puidera cair cun suave vareo, para xuntala toda dunha tirada e procesala para facer sidra; un produto que noutros tempos tuvo gran importancia na zona, igual que o viño, e unha boa forma de aproveitar un produto que de sempre se deu ben nestas zonas, e que foi perdendo importancia en favor deste.

O preceso é similar ó do viño. A mazán recóllese (canto máis madura mellor, máis zumo contén); límpanse as partes podres ou en mal estado e picanse en dúas ou tres partes; tritúrase cun pisón ou máquina

(nos usamos unha cuns rodillos, usada para o mismo fin coa uva); prénsase para extraelo zumo, i éste gárdase en bidón ou barril para que fermente, de un a cinco meses, antes de embotellar.

A prensa ou laghareta.

Segundo se prensa, vaise extraendo o zumo.

O resultado, listo para comenzar a fermentar no barril.

A nosa idea era experimentar con ela, recordando unha tradición que xa en poucos lugares se mantén… ahora a esperar que o tempo faga o resto!

Os últimos días de agosto 29 agosto, 2013

Despois de un mes un tanto raro, este de agosto, no que o tempo nin os acontecementos foron bos compañeiros para o traballo, volvemonos a poñer en marcha con ganas renovadas de cara a afrontalo último mes do verán. Limpezas, desbroces, mantementos en xeral na horta, e a ampliación desta última é o que nos toca.

A zona da nova horta a finais de Xullo.

Tras fresar, así queda.

 

Tras deixar parado o traballo da ampliación un tempo, despois de arar no seu momento, o que faltaba era fresar. Aproveitamos que o tractor puido vir a desbrozar para darlle as pasadas pertinentes coa fresa ó rematar.

Ahora toca tirar de rastrillo e paciencia ata deixalo todo ben limpio e allanado antes de darlle forma nos próximos dias, e uso.

 

Por outra banda, os traballos de limpeza e desbroce da finca xa comezaban a apremiar; a herba e maleza xa comezaba a levantar máis do que debería. Unhas cuantas horas dan como resultado poder volver a vela finca con outros ollos.

Desbroce.

A horta fora, e o fondo, dónde irá a nova.

 

A horta, fora, segue medrando sen descanso: outras 3 variedades de xudia, habichuelas negras (tipicas de Portugal), repolo, brécol, coles de bruxelas, porro, remolacha, pepino, tomate, berenxena, leituga…

3a semana de agosto 19 agosto, 2013

Xudía pintada azul.

Xudía verde.

Xudia blanca.

Pemento «lamuyo»

Tomate pera.

Tomate ensalada.

Berenxena.

Cosechando.

 

 

 

 

 

Elaborando queixo 3 agosto, 2013

Xa van varias semanas coas cabras na finca, adaptándonos a elas e viceversa, aprendendo cada día dos seus gustos e costumes, e como é necesario, aprendendo e mellorando no ordeño.

Segundo e terceiro queixo que elaboramos.

Neste aspecto, das dúas cabras que chegaron con leite, solo segue dando unha delas, recollendo a razón de algo máis de 0.5l ó día; polo que temos entendido, esta podería ser unha boa noticia, ou non, xa que deixan de dar leite cando xa pasou bastante tempo desde o último parto (sempre que se ordeñen periodicamente), ou ben, cando preñan. Esperamos que este último sexa o motivo.

Tivemos pois, desde o primeiro día. unha cantidade de leite coa que tíñamos que facer algo se non queriamos que se perdese; así que decidimos optar por experimentar coa elaboración de queixos e os seus derivados. Cun curso práctico de elaboración de queixos artesanais e conservas, ó que acudiu vai tempo un de nós, e o material necesario, puxémonos mans a obra.

O primeiro a ter en conta son as caraterísticas e cualidades propias da leite da que dispoñemos; leite crua, de cabra neste caso, que provén diretamente do animal e sen tratamento de ningún tipo, polo que mantén tódolos seus nutrintes. Non se debe consumir directamente salvo ter plena seguridade de que o animal está 100% sano, e debe consumirse nos seguintes 3 días.

Para asegurar o consumo desta leite, igual que calquera leite que se comercialice, débese someter a unha serie de tratamentos. Estes degradan as cualidades naturais, e polo tanto, os seus beneficios, e ampliando o tempo de caducidade:

• Leite Pasteurizada: É o tratamento mínimo obrigatorio para poder comercializala. Trátase de sometela a unhas temperaturas de entre 72 e 78ºC durante uns 15 segundos, e a continuación enfriase para a súa conservación, ata un máximo de 10 dias. Este proceso destrúe os patóxenos que poida conter, sen modificar en exceso as súas características naturais e nutritivas.
• Leite UHT ou Uperizada: Sométese a unhas temperaturas de entre 140 a 150º C durante uns 5 segundos, o cal esteriliza casi totalmente o leite, pero tamén, elimina e destrúe as súas características naturais de sabor, cheiro, color, textura. Pasa a ter un tempo de consumo de varios meses.
• Leite esterilizada: O leite é sometido a temperaturas de 110 a 115ºC durante uns 20 a 30 minutos, destruíndo por completo tódalas súas propiedades, e quedando, como ben di o nome «estéril». Consérvase por esta mesma razón durante uns 6 meses.
  

  Queixo curado de cabra.

Por esta razón, os queixos que realizamos son a partir de leite crua para facer un queixo curado (que precisará dun mínimo de 50 a 60 días de maduración antes de podelo consumir con seguridade, xa que son uns 40 días o que as bacterias perigosas que puidese conter o leite cru, e desaparecen pasado este tempo), ou de leite pasteurizada para quiexos frescos, semicurados, iogures, etc… (que por sometelo leite previamente ó tratamento térmico que elimina as posibles bacterias nocivas, á vez tamén destrue os fermentos naturais do mesmo, polo que se engaden posteriormente, o que o seu consumo é seguro desde o momento en que se elabora).

Queixo fresco de cabra.

Levamos feitos ata o momento 3 queixos de aproximadamente medio Kg. cada un, dous curados (mentres buscamos o material para a elaboración) e recentemente, o primeiro fresco.

Intentamos aprender dos erros do primeiro, que dista moito de parecerse a estes últimos… xa subiremos algunha foto!

4a e 5a Semana De Xullo 31 julio, 2013

Remata o mes e por fin comeza a aparecer todo aquilo polo que tanto esperábamos:

Tomates.

Remolachas.

 

Pementos.

 

Xudias.

Berenxenas.

 

As remolachas xa van estando listas, e a practicamente todo o demáis solo lle queda madurar…

 

 

As primeiras experiencias coas cabras 21 julio, 2013

Desbroce natural.

A primeira vez que ordeñamos.

Menos dunha semana levan na finca, e ainda que  non están no seu enclave definitivo, vanse adaptando o lugar e acostumbrando a nós pouco a pouco.

Elas son moi mansas, todavía desconfiadas; non se pode decir o mesmo do castrón, co que hai que ter máis coidado á hora de acercarse e tratar.

O papel para o que foron adoptadas resólvenno as mil maravillas, limpando día tras día todo o que as rodea, facilitándonos o traballo e minimizando o gasto de tempo e desbrozadoras; actualmente intentamos telas cerca das antiguas viñas, invadidas principalmente por silvas, inda que as trasladamos a outras zonas diariamente para que a alimentación sexa algo máis variada, aproveitando por si mesmas herba verde ou seca, malezas varias, canas, mazás caidas, etc… non dan tregua!

Por primeira vez procedemos a ordeñalas durante estes días, cousa que nos pareceu máis complicado do que realmente é; con tranquilidade e tempo sácase unha leite moi sabrosa, e a práctica dará todo o demáis!

Leite cruda de cabra.

Os primeiros inquilinos 19 julio, 2013

Un dos problemas máis grandes co que nos atopamos é e será o mantemento da finca, pois a maleza nunca da descanso. Buscando solucións que nos faciliten o traballo e á vez nos alegren o dia a dia, solo puidemos optar por pensar en incorporar animais, principalmente de pastoreo como poden ser as ocas, as ovellas, cabras, etc…

O cercado improvisado.

A matriarca.

Desbrozando.

O castrón.

Vai pouco máis dunha semana que comezamos a buscar, intentando atopar xente que colaborase e nos facilitase a incorporación dos mesmos á finca en forma de cesión ou intercambio, xa que o desenbolso económico nestes momentos faisenos complicado… e xa se sabe que falando se entende a xente.

Así é todo, que preguntando e preguntando aparece unha persoa que ten un pequeno rebaño, neste caso de cabras, non mui lexos; e o día seguinte, casi sen esperalo e colléndonos por sorpresa, estamos levándoas para a finca.

Son 3 femias e o castrón, que a súa guerra deu polo camiño ata chegar á finca. Montamos un pequeno cercado co que tiñamos a man para telas lexos da horta e nos próximos dias teremos que montar unha cerca en condicións para elas.