Menos dunha semana levan na finca, e ainda que non están no seu enclave definitivo, vanse adaptando o lugar e acostumbrando a nós pouco a pouco.
Elas son moi mansas, todavía desconfiadas; non se pode decir o mesmo do castrón, co que hai que ter máis coidado á hora de acercarse e tratar.
O papel para o que foron adoptadas resólvenno as mil maravillas, limpando día tras día todo o que as rodea, facilitándonos o traballo e minimizando o gasto de tempo e desbrozadoras; actualmente intentamos telas cerca das antiguas viñas, invadidas principalmente por silvas, inda que as trasladamos a outras zonas diariamente para que a alimentación sexa algo máis variada, aproveitando por si mesmas herba verde ou seca, malezas varias, canas, mazás caidas, etc… non dan tregua!
Por primeira vez procedemos a ordeñalas durante estes días, cousa que nos pareceu máis complicado do que realmente é; con tranquilidade e tempo sácase unha leite moi sabrosa, e a práctica dará todo o demáis!